Evdeyim… Odalar arasında gidip geliyorum. Korona hangi kapı arkasında pusuya yatmış acaba diye düşünüyorum. Sabah yaptığım temizliğin akşamüstü bittiğini düşünüyor, telefonumdan korona başını uzatıp bana nanik yapıyor zannediyorum. Sonra yeniden...
Bu dünyada yaşarken en zor, en dipte, en karanlık, en güvenilmez, en yalnız, en umutsuz zamanlarda biri ya da birilerinin gelip kontrolümüz dışında gelişen o sürecin içinden bizi çekip çıkarmasını içten içe beklediğimiz, dilediğimiz zamanlar...