Göksel Baba, Paramparça yüreklerimizle, sensizliği deneyimlediğimiz bir felaketin tam ortasındayız. Kedere doyduk Baba ve bu keder uyumamıza da konuşmamıza da yaşamamıza da izin vermiyor. Ne gece ne gündüz bize umut getiriyor. Sonsuz bir çölün ortasında yalnız ve terk edilmiş hissediyoruz. Birisi gelse ve tüm olanlar bir kabustu dese diye çaresizce bekliyor, uyuyup uyanmak ve o … Ağıt okumayı sürdür